Do XV wieku, w Baranowie powstał drewniany kościół, a na przestrzeni lat miejscowość ta mogła pochwalić się dwoma niezależnymi parafiami: w Dymitrowie oraz w Baranowie. Obie te wspólnoty zostały zlikwidowane przez bpa M. Szyszkowskiego w latach 1626 i 1628, stając się częścią parafii w Padwi. Warto wspomnieć, iż kościół w Dymitrowie na przestrzeni lat 1575-1652 pełnił funkcję zbioru kalwińskiego. Niezależność Baranowa jako parafii została przywrócona w roku 1711, jednak kościół w Dymitrowie przetrwał tylko do 1717 roku, kiedy to został zniszczony przez powódź Wisły.

W Baranowie wzniesiono kościół parafialny dedykowany Ścięciu św. Jana Chrzciciela, którego budowa trwała od 1604 do 1607 roku. Przez kolejne lata, zwłaszcza w XIX wieku, kościół ten był rozbudowywany, co zaowocowało dodaniem dwóch kaplic oraz nowej zakrystii. Renowacje przeprowadzone na początku XXI wieku przywróciły świątyni jej dawny blask. Architektura kościoła, utrzymana w stylu późnorenesansowym, zachwyca swoją murowaną i otynkowaną fasadą oraz prezbiterium o mniejszych rozmiarach, zakończone oszkarpowaniem. Nad głównym wejściem góruje wysoka, czworoboczna wieża, zwieńczona hełmem w stylu barokowym.

Wnętrze świątyni jest jednonawowe, pokryte sklepieniem kolebkowym z lunetami. Jego dekoracje stiukowe oraz malowidła secesyjne z 1934 roku, wykonane przez artystów lwowskich, dodają wnętrzu wyjątkowego charakteru. Ołtarze i obrazy z XVIII wieku, w tym kopia dzieła Rafaela Santi przedstawiającego Świętą Rodzinę, oraz rzeźby św. Kazimierza i św. Kingi, są świadectwem bogatego dziedzictwa kulturowego. Przy wejściu do kościoła można podziwiać barokową chrzcielnicę kamienną datowaną na rok 1669. W podziemiach kościoła znajdują się grobowce dawnych właścicieli zamku w Baranowie, w tym rodziny Leszczyńskich, co stanowi połączenie historii religijnej z historią społeczną regionu.