Strona i jej zaufani partnerzy korzystają z plików cookies m.in. w celu personalizacji reklam, prowadzenia statystyk. Możesz sprawdzić, jakie pliki cookies są wykorzystywane, oraz wyłączyć je w ustawieniach.

Parafia Wola Rafałowska. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Parafia Wola Rafałowska. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Historia parafii w Woli Rafałowskiej jest bogatym świadectwem głębokiej wiary i tradycji, którą zapoczątkowała Anna z Pileckich Kostka w 1587 roku. Jako żona Krzysztofa Kostki, znaczącego właściciela dóbr tyczyńskich, postanowiła ufundować parafię, co było wyrazem nie tylko pobożności, ale i odpowiedzialności za duchowe dobro wspólnoty.

Parafia Biecz św. Anny. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne  

Wkrótce po założeniu parafii, przed rokiem 1595, wzniesiono drewniany kościół dedykowany Świętej Trójcy. Był to pierwszy etap rozwoju duchowego miejsca, które z czasem stało się centrum religijnym dla mieszkańców okolicy. Przez wieki kościół ten był świadkiem licznych wydarzeń, zmieniając się i ewoluując wraz z potrzebami parafian.

Przełomowym momentem w historii parafii było wzniesienie w 1891 roku nowego, murowanego kościoła na miejscu starej, drewnianej świątyni. Nowy kościół, poświęcony w roku następnym, a konsekrowany w 1899 roku, stał się nowym duchowym domem dla wiernych, symbolizując trwałość i nieprzemijalność wiary.

Zabratówka, będąca częścią parafii Woli Rafałowskiej od jej początków, również odegrała ważną rolę w historii parafii, aż do momentu erygowania tam osobnej parafii w 1973 roku. Ta zmiana podkreślała wzrost i rozwój lokalnej wspólnoty katolickiej.

Ważnym wydarzeniem dla parafii było poświęcenie kaplicy cmentarnej na cmentarzu w Woli Rafałowskiej przez Ks. Bpa Kazimierza Górnego 17 października 2002 roku. Ten akt poświęcenia nie tylko wzbogacił życie duchowe parafii, ale także uświadomił ważność miejsca pochówku jako przestrzeni pamięci i modlitwy.

Historia parafii w Woli Rafałowskiej jest przykładem, jak wiara, tradycja i zaangażowanie społeczności mogą tworzyć trwałe i żywe miejsce kultu, które przez pokolenia służy jako przestrzeń dla duchowego wzrostu, modlitwy i pamięci.