W czerwcu 1971 roku, bp Ignacy Tokarczuk podjął decyzję o oddelegowaniu ks. Antoniego Woźniaka do organizacji placówki duszpasterskiej w Wiśniowej. Początkowe msze odbywały się w małej kaplicy nagrobnej, należącej do Rodziny Mycielskich, zlokalizowanej za parkiem. Mimo trudności ze strony władz państwowych, które przez długie lata nie uznały nowo powstałej parafii oraz jej proboszcza, wspólnota wiernych nie ustawała w wysiłkach na rzecz swojego kościoła.

Kaplica, w której zaczęły się odbywać nabożeństwa, jest budowlą neoklasycystyczną z podziemiami przeznaczonymi na grobowiec rodziny Mycielskich, wybudowaną w latach 1903-1908. W ramach adaptacji na potrzeby parafii, kaplica została rozbudowana, a 31 maja 1972 roku bp Ignacy Tokarczuk poświęcił przystosowany do celów liturgicznych kościół, który powstał w jedną noc z 19 na 20 listopada 1971 roku.

Remont kaplicy przeprowadzony w 2008 roku przywrócił jej pierwotny blask, a obecnie służy ona jako kaplica przedpogrzebowa. W dążeniu do posiadania pełnowymiarowego kościoła, w 1994 roku bp Kazimierz Górny poświęcił krzyż i plac pod jego budowę. Prace, rozpoczęte przez ks. prałata Stanisława Woźniaka i kontynuowane przez ks. Marka Materę, zaowocowały wzniesieniem nowej świątyni, poświęconej przez bp Kazimierza Górnego 27 października 2002 roku.

Konsekracja kościoła 9 października 2011 roku przez bp Kazimierza Górnego była kulminacyjnym momentem dla parafii Wiśniowa. W trakcie uroczystości do ołtarza wmurowane zostały relikwie bł. Władysława Findysza, męczennika czasów komunizmu, co nadało wydarzeniu szczególny wymiar duchowy.

Historia parafii Wiśniowa jest dowodem na to, jak wiara i wspólne działanie mogą przezwyciężyć przeciwności i doprowadzić do realizacji ważnych celów. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców i duchownych, Wiśniowa zyskała nie tylko nową przestrzeń do praktyk religijnych, ale także stała się miejscem upamiętnienia ważnej postaci z historii Kościoła w Polsce.