Parafia Trzcinica. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Trzcinica, położona na historycznym szlaku łączącym Biecz z Jasłem nad brzegami rzeki Ropy, jest jednym z najstarszych osadniczych punktów na mapie tego regionu. Stanowi ona wyjątkowy przypadek, gdzie granica osadnictwa sięga obszarów wpływów kultury śródziemnomorskiej. Już w najwcześniejszych etapach formowania się państwowości polskiej, na terenie Trzcinicy istniał słowiański gród, świadczący o długiej i bogatej historii tego miejsca. Jako część ziemi bieckiej, należącej do województwa krakowskiego, wieś miała status królewski, co podkreśla jej znaczenie w średniowiecznej Polsce.

Wzmianka o Trzcinicy znajduje się w „Liber beneficiorum” Jana Długosza, gdzie autor odnotowuje istnienie kościoła, co pozwala przypuszczać, że już w XIV wieku mogła tu funkcjonować parafia. Daty 1376, 1395 i 1399 są świadectwem długiej obecności kościoła na tych terenach. Badania i prace konserwatorskie przeprowadzone w latach 1995-1997 pozwoliły na uznanie drewnianego kościoła w Trzcinicy za jedną z najstarszych konstrukcji drewnianych świątyń zrębowych, co świadczy o jego wyjątkowym znaczeniu architektonicznym i historycznym. Obserwacje te pozwalają sugerować, że kościół ten jest prawdopodobnie pierwszym obiektem sakralnym wzniesionym w Trzcinicy, o którym wspominał Długosz.

Wnętrze tego zabytkowego kościoła kryje polichromie datowane na XVI wiek, co dodatkowo podkreśla jego historyczną wartość. Od 1646 roku, w Kronice Parafialnej Trzcinicy, prowadzony jest ciągły zapis działalności kapłanów, z listą obejmującą 52 proboszczów, co dokumentuje nieprzerwaną opiekę duchowną nad wspólnotą.

W historii parafii Trzcinica zaznaczył się także drugi kościół parafialny, zbudowany w latach 1984-1987. Świątynia ta, poświęcona Przemienieniu Pańskiemu, została uroczyście konsekrowana 11 listopada 1987 roku przez biskupa Ignacego Tokarczuka, ówczesnego Ordynariusza Przemyskiego. Tym samym, Trzcinica kontynuuje swoją długą tradycję jako miejsce kultu religijnego, będąc zarazem świadkiem wielowiekowej historii i zmian, które na przestrzeni lat kształtowały jej duchowy i kulturowy krajobraz.