Parafia Rzeszów – Matki Bożej Śnieżnej. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne
Historia Budziwoja, malowniczej miejscowości położonej w bliskim sąsiedztwie Tyczyna, jest bogata i wielowarstwowa, sięgając początków XV wieku. Już wtedy wieś była zorganizowana, co potwierdza dokument z 1425 roku, wspominający o sołtysie Piotrze, uczestniczącym w sądzie w Tyczynie. Tradycje religijne Budziwoja były związane z parafią Tyczyn, ale miejscowość ta posiadała swój własny, drewniany kościółek, który według legend, kilkakrotnie ocalał z pożarów wywołanych przez najazdy Tatarów. Szczególnym skarbem tego kościółka był obraz Matki Bożej, który przetrwał wieki i przemiany, by ostatecznie, dzięki staraniom ks. Władysława Luteckiego, zostać przywrócony do pierwotnej formy w 1962 roku.
W 1905 roku, wspólnota Budziwoja podjęła decyzję o budowie nowego, murowanego kościoła, który dzięki wsparciu lokalnej społeczności i datkom Książąt Radziwiłłów z Tyczyna, stanął w miejscu starego, drewnianego. Nowy kościół, dzieło inżyniera Adolfa Sumpera, został poświęcony w 1907 roku przez bpa Józefa Sebastiana Pelczara, stając się centrum duchowym dla mieszkańców Budziwoja.
Rok 1921 przyniósł kolejny ważny rozdział w historii Budziwoja – utworzenie samodzielnej parafii, co było odpowiedzią na rosnące potrzeby duchowe społeczności. Pierwszym proboszczem mianowano ks. Tomasza Żarowa, a nowo utworzona parafia szybko zyskała własny cmentarz dzięki hojności Witolda Uznańskiego, ziemianina z Tyczyna.
Lata późniejsze przyniosły dalszy rozwój infrastruktury parafialnej, w tym rozbudowę kościoła w 1961 roku oraz budowę nowego Domu Parafialnego i plebanii w latach 90. XX wieku. Wspólnota parafialna, zawsze żywa i dynamiczna, z radością przyjęła powrót sióstr zakonnych w 2004 roku, które otworzyły przedszkole dla dzieci.
Kulminacyjnym momentem ostatnich lat była budowa nowego kościoła, który w 2002 roku poświęcił bp Kazimierz Górny, stając się nowym symbolem i świadectwem wiary mieszkańców Budziwoja. Parafia w Budziwoju, z jej bogatą historią i aktywną wspólnotą, jest nie tylko miejscem kultu religijnego, ale też żywym centrum lokalnej społeczności, pielęgnującym tradycje i otwartym na potrzeby współczesnych wiernych.