W okresie II wojny światowej parafia stanęła przed ogromnym wyzwaniem, gdy Niemcy zdemontowali dach kościoła, zmuszając wiernych do przeniesienia nabożeństw do przestrzeni prywatnych. To wydarzenie nie złamało jednak ducha wspólnoty, która podjęła wysiłek odbudowy i dalszego rozwoju parafii.

Lata powojenne przyniosły nowe plany i marzenia o murowanej świątyni. Ks. Jędrzejewski, kontynuując dzieło swoich poprzedników, zainicjował budowę nowej plebanii w latach 50., tworząc fundament pod przyszły rozwój parafii. Jego następca, ks. Henryk Florek, z determinacją podjął starania o uzyskanie pozwolenia na budowę nowego kościoła, co udało się zrealizować w latach 70. Budowa nowej świątyni, zakończona poświęceniem w 1979 roku, była kulminacyjnym momentem wieloletnich wysiłków całej społeczności.

Konsekracja kościoła przez bp. Kazimierza Górnego w marcu 2000 roku była zwieńczeniem i uznaniem tych wysiłków, symbolizując trwałość i duchową siłę parafii w Przedborzu. Przez lata, od pierwszego drewnianego kościoła, przez trudności wojenne, aż po współczesną, murowaną świątynię, parafia w Przedborzu stanowi wzór wiary, wytrwałości i społecznej inicjatywy, kontynuując swoją misję w sercach wiernych.