Dzięki hojności Salomei Kloc, która ofiarowała działkę budowlaną, i pod przewodnictwem Eugeniusza Bukały, mieszkańcy zainicjowali powstanie kościoła, co było wyrazem ich wiary i wspólnotowego zaangażowania. Ustanowienie Komitetu Budowy Kościoła i uzyskanie zgody oraz niezbędnych pozwoleń z Kurii Biskupiej w Przemyślu oraz Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie umożliwiło rozpoczęcie prac budowlanych w 1986 roku.

Projekt kościoła autorstwa arch. inż. R. Orlewskiego i inż. konstruktora Wł. Jagiełły, a także kierowanie budową przez inż. Wronę, zaowocowało wzniesieniem świątyni, która stała się duchowym domem dla mieszkańców Nowej Wsi. Prowadzenie prac przez ks. St. Oleszkiewicza, a później ks. prałata Władysława Janowskiego, podkreślało zaangażowanie duchowieństwa w realizację tego przedsięwzięcia.

Erygowanie parafii Nowa Wieś Zaczerska przez bpa Ignacego Tokarczuka w 1988 roku i przydzielenie ks. Kazimierza Żaka jako pierwszego proboszcza było kulminacyjnym momentem dla społeczności, który zwiastował nowy rozdział w ich życiu parafialnym. Konsekracja kościoła w 1991 roku, w której ołtarzu umieszczono relikwie Św. Stanisława Bpa i św. Jana Bosko, stanowiła symboliczne dopełnienie wysiłków społeczności oraz jej duchowych aspiracji.

Poświęcenie dzwonów przez bp. Edwarda Białogłowskiego w 1992 roku, budowa ogrodzenia kościoła, uporządkowanie terenu wokół, budowa kaplicy przedpogrzebowej oraz rozbudowa plebanii w latach 1992–1999, świadczą o ciągłym rozwoju i dbałości parafii o swoje duchowe i materialne dziedzictwo. Historia parafii Nowa Wieś Zaczerska jest pięknym przykładem tego, jak wiara, wspólnota i zaangażowanie mieszkańców mogą przekształcić wizję w rzeczywistość, tworząc trwałe miejsce kultu i zgromadzenia dla przyszłych pokoleń.