Rok 1906 przyniósł kolejny ważny krok w rozwoju duchowym Mazur – dzięki staraniom wójta Józefa Sondeja, mieszkańcy zbudowali murowaną kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Kapłan z pobliskiego Raniżowa zaczął regularnie odprawiać msze św., co umocniło religijny charakter miejscowości. Ludwik Bełza, znany jako „Mazurski Symeon”, stał się duchowym motorem napędowym starań o utworzenie parafii, co w 1938 roku zaowocowało dekretem biskupa Franciszka Bardy o ustanowieniu parafii Mazury.

Budowa nowego kościoła, rozpoczęta wiosną 1959 roku pod kierunkiem ks. Stanisława Bąka i sołtysa Wawrzyńca Suskiego, stanowiła wyraz determinacji i wiary społeczności. Projekt świątyni, autorstwa architekta Mariana Osińskiego, prezentował eklektyczny styl z romańskimi akcentami, wpisując się w bogatą tradycję architektoniczną regionu. Mimo trudności wojennych i wysiedlenia wsi, budowa została kontynuowana, a kościół poświęcono w 1941 roku, co było dowodem niezachwianej wiary i opieki Matki Bożej nad parafianami.

W kolejnych latach kościół został wzbogacony o dzieła sztuki sakralnej – ołtarz główny i boczne, wykonane przez Zbigniewa Krygowskiego, rzeźby harmonijnie współgrające z masywną architekturą świątyni, a także polichromię, która dodatkowo podkreśliła piękno wnętrza. Dzwonnica, wzniesiona obok kościoła w 1983 roku, oraz witraże zdobiące okna prezbiterium, są kolejnymi elementami, które świadczą o bogatym dziedzictwie i duchowej głębi parafii Mazury.

Historia parafii w Mazurach jest przykładem tego, jak wiara, determinacja i wspólne działanie mogą przezwyciężać trudności, tworząc przestrzeń sakralną, która służy kolejnym pokoleniom wiernych, będąc źródłem duchowej siły i inspiracji.