Kościół w Lubli, będący zabytkiem grupy I, wybudowany został z inicjatywy opata cystersów Mikołaja Grota w XV wieku, stanowiąc serce duchowe miejscowości. Zanim powstał obecny kościół, na terenie Lubli prawdopodobnie istniała kaplica dojazdowa, obsługiwana przez kapłanów z sąsiednich parafii. Budynek kościoła, mimo wielokrotnych remontów przeprowadzanych przez lata, zachował swój historyczny charakter i jest świadkiem zmieniających się epok.

Wieża kościelna, zbudowana w 1793 roku, a zniszczona podczas działań wojennych w sierpniu 1944 roku, została odbudowana dopiero w 1995 roku, co jest przykładem troski o zachowanie dziedzictwa kulturowego. Wnętrze kościoła zdobią barokowe ołtarze oraz polichromie, odnawiane na przestrzeni wieków, a obecne organy 11-głosowe z 1962 roku zastąpiły te z XVII wieku, dodając świątyni wyjątkowego brzmienia.

Plebania, która przez wieki zmieniała swoje położenie, obecnie znajduje się w miejscu zbudowanym w 1911 roku, stanowiąc dom dla duszpasterzy parafii. Historia szkolnictwa w Lubli również jest długa i interesująca, sięgając początków w 1595 roku, z dokumentami potwierdzającymi istnienie szkoły parafialnej, która z czasem ewoluowała w placówkę gminną, a następnie państwową.

Osada Lubla, z jej kościołem, plebanią, szkołą i związkiem z zakonem cystersów, stanowi bogatą opowieść o przetrwaniu, determinacji i dziedzictwie, które zostało zachowane i pielęgnowane przez kolejne pokolenia. Historia ta, żywa w pamięci społeczności lokalnej, jest nie tylko dziedzictwem materialnym, ale również duchowym, wpisującym Lublę w ważne konteksty historyczne i kulturowe regionu Podkarpacia.