Parafia Libusza. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Historia Libuszy jest bogata i wielowarstwowa, sięgająca swymi korzeniami końca XIII wieku. Kluczowym momentem w jej kronice był rok 1342, kiedy to król Kazimierz Wielki przekształcił status prawny wsi, nadając jej prawa średzkie, a następnie w 1348 roku lokując ją na prawie magdeburskim. Od tego momentu, Libusza rozpoczęła swój rozwój, stając się miejscem o znaczeniu nie tylko lokalnym, ale i królewskim, co potwierdza dar ziemi dla istniejącego już wówczas kościoła.

Znaczącym etapem w historii duchowej i kulturalnej Libuszy było wzniesienie kościoła w 1431 roku, który jednakże nie przetrwał do naszych czasów. Następca tej świątyni, drewniany kościół zbudowany na przełomie XIV i XV wieku, stał się nie tylko miejscem kultu religijnego, ale i wspaniałym przykładem sztuki sakralnej, przetrwał wieki, by doczekać się konsekracji w 1513 roku. Dzieła sztuki cechowej, jak polichromia stropu z 1523 roku, czy gotycki tryptyk, stanowiły o unikalności tego miejsca, które mimo licznych remontów, zachowało swój pierwotny charakter aż do tragicznego pożaru w 1986 roku.

Prace rekonstrukcyjne podjęte staraniem dr Mariana Korneckiego na początku lat 90. XX wieku, finansowane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, świadczyły o determinacji w zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Jednakże, rozwój społeczności i zmieniające się potrzeby wiernych spowodowały, że konieczne stało się myślenie o nowej świątyni, adekwatnej do nowoczesnych wymogów.

Inicjatywa budowy nowego kościoła, która zyskała realne kontury w latach 80. XX wieku, została zrealizowana dzięki zaangażowaniu lokalnej społeczności i wsparciu duchownych. Nowy kościół Narodzenia NMP, zaprojektowany przez architekta Wacława Rybotyckiego, jest przykładem współczesnej architektury sakralnej, łączącej tradycję z nowoczesnością. Jego konsekracja w 2005 roku przez biskupa Kazimierza Górnego stanowiła kulminację dziesięciolecia prac budowlanych, a kamień węgielny, poświęcony przez papieża Jana Pawła II, podkreślał duchowe i historyczne znaczenie tej budowli dla całej społeczności.

Libusza, zatem, nie tylko zachowała swoją bogatą historię przez wieki, ale również odważnie wkroczyła w XXI wiek, tworząc przestrzeń sakralną, która jest odzwierciedleniem jej duchowego i kulturowego dziedzictwa, jak i adaptacji do współczesnych czasów.