Parafia Kobylanka. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Kobylanka, nazywana przez miejscowych „świętym miejscem”, leży 5 km na wschód od Gorlic, w urokliwej kotlinie. Pierwsza wzmianka o Kobylance pojawia się w dokumentach historycznych z połowy XIV wieku, ale dopiero w XVI wieku miejscowość została zorganizowana jako parafia i weszła w posiadanie rodziny Wielopolskich.

Jan Wielopolski, hrabia i znacząca postać polityczna ówczesnej Polski, odbył podróż dyplomatyczną do Wiednia i Rzymu w latach 1680-1681. Podczas audiencji u papieża Innocentego XI otrzymał obraz Jezusa Ukrzyżowanego, który następnie przywiózł do Polski i umieścił w kaplicy pałacowej w Kobylance. W dniu Zesłania Ducha Świętego w 1682 roku obraz został uroczyście przeniesiony do kościoła parafialnego. Wokół tego obrazu szybko rozwinął się kult, a modlący się przy nim wierni doświadczali niezwykłych łask.

Kult Pana Jezusa Kobylańskiego zwrócił uwagę Kurii Biskupiej w Krakowie, a po zbadaniu sprawy przez specjalną Komisję, bp Szaniawski w 1728 roku ogłosił obraz za słynący łaskami. Pierwszy kościół w parafii znajdował się w Dominikowicach, lecz po utworzeniu parafii Kobylanka, parafia w Dominikowicach zniknęła z wykazów.

Obecny kościół w Kobylance, ufundowany przez wnuka Jana Wielopolskiego, który przywiózł obraz z Rzymu, był budowany w latach 1720-1750 w stylu późnego baroku. Świątynię konsekrował 11 października 1750 roku bp Michał Kunicki, sufragan krakowski. W latach 1750-1777 kościół otoczono murem, w którym umieszczono stacje Drogi Krzyżowej, konfesjonały, kaplicę Matki Bożej Bolesnej oraz dzwonnicę.

Od 1930 roku opiekę nad Sanktuarium w Kobylance sprawują Księża Misjonarze Saletyni, na mocy decyzji bp Leona Wałęgi, Biskupa Tarnowskiego. Żywy kult Jezusa Ukrzyżowanego z tego Cudownego Obrazu odzwierciedlają liczne kopie tego wizerunku znajdujące się na Podkarpaciu, zarówno w kościołach, kapliczkach przydrożnych, jak i w domach prywatnych oraz muzeach, pochodzące z XVIII i XIX wieku.