W Budach Głogowskich, pod koniec XIX wieku, K. Holzer – właściciel miejscowości, zapoczątkował ideę wybudowania kościoła, przeznaczając na ten cel teren i materiały, z myślą, że mieszkańcy przyczynią się pracą. Plan ten jednak nie doszedł do skutku, a mieszkańcy uczęszczali do kościołów w Widełce, Głogowie lub Mrowli, będąc wtedy częścią parafii Mrowla.

Parafia Budy Głogowskie

Po II wojnie światowej, w 1945 roku, rozdzielono majątek dworski, co stało się impulsem dla miejscowych – Walentego Grzywacza, Karola Litwina i Jana Koguta, aby starać się o parcelę pod budowę kościoła. Po wielu wysiłkach, parafia otrzymała 1 hektar ziemi w parku dworskim, co zatwierdził minister Stanisław Mikołajczyk. Z dawnej dworskiej stodoły utworzono kaplicę, a Urząd Wojewódzki w Rzeszowie zatwierdził 25 lipca 1946 roku plan kościoła, zaprojektowany przez inż. Fryderyka Lindera. Bp Franciszek Barda wyraził zgodę na utworzenie parafii i wyznaczył ks. Antoniego Ziobrę jako administratora, który przybył do Bud w 1947 roku.

Rozpoczęto budowę kościoła w miejscu tymczasowej kaplicy, a w 1948 roku położono kamień węgielny. Nad budową czuwał ks. A. Ziobro i przedstawiciel mieszkańców, Walenty Grzywacz, wykorzystując część murów starej stodoły. Prace zakończono w 1951 roku bez wieży, z powodu braku środków. Stopniowo gromadzono szaty i naczynia liturgiczne, a dzięki składkom wiernych powstał wielki ołtarz, który w ostatnią niedzielę listopada 1962 roku konsekrował bp Stanisław Jakiel.

Początkowo plebania mieściła się w części budynku dworskiego, zwanego „gorzelnią”. Ks. Ziobro w 1960 roku rozpoczął budowę nowej plebanii, którą ukończono po czterech latach. W 1963 roku ks. Stanisław Ujda został nowym administratorem parafii. Z jego inicjatywy ukończono budowę plebanii i położono posadzkę w kościele. Podczas odpustu w 1964 roku narodziła się idea wyposażenia kościoła w organy, które zakupiono używane i poświęcono rok później, w 1965 roku.