Myśl o powstaniu placówki duszpasterskiej w Błędowej Tyczyńskiej zaczęła kiełkować wśród mieszkańców już pod koniec XIX wieku. Jednakże, to dopiero po latach, w okresie powojennym, zaczęto realnie dążyć do realizacji tego zamierzenia. Kluczowym momentem był rok 1948, kiedy to bp Franciszek Barda, 18 listopada, polecił budowę kościoła i plebanii dla nowo planowanej placówki duszpasterskiej.

Trudności powojenne sprawiły, że proces uzyskiwania pozwolenia na budowę rozpoczął się dopiero w 1956 roku. W następnym roku, 1957, rozpoczęto prace budowlane pod kierunkiem ks. Juliana Pleśniaka, proboszcza parafii w Chmielniku. Pierwszym etapem było wzniesienie tymczasowej kaplicy mszalnej, która miała służyć lokalnej społeczności do czasu ukończenia kościoła.

12 lipca 1958 roku miało miejsce ważne wydarzenie – wmurowanie kamienia węgielnego pod nową świątynię. Projektantem kościoła był inżynier Andrzej Galara, a prace budowlane trwały do 1960 roku. Uroczystość poświęcenia kościoła, która odbyła się 13 listopada 1960 roku, przeprowadził bp Stanisław Jakiel. Świątynia została poświęcona Matce Bożej Królowej Polski oraz św. Janowi Kantemu, stając się ważnym miejscem kultu i zgromadzenia dla lokalnej społeczności.

W międzyczasie, 26 lipca 1958 roku, w Błędowej Tyczyńskiej został utworzony wikariat eksponowany, a pierwszym administratorem mianowano ks. Eugeniusza Śpiewlę. Ten krok był ważną zapowiedzią dalszego rozwoju życia religijnego w miejscowości.

Rok 1979 przyniósł kolejną zmianę – wikariat został podniesiony do rangi parafii. Pierwszym proboszczem tej nowo utworzonej parafii został ks. Jan Gocek. To wydarzenie uznaje się za kolejny kamień milowy w historii Błędowej Tyczyńskiej, umacniający jej pozycję jako ośrodka duchowego i religijnego.

Lata następne były czasem upiększania i rozbudowy świątyni oraz budowy plebanii, co świadczy o dynamicznym rozwoju parafii i jej znaczeniu dla społeczności lokalnej. Kościół w Błędowej Tyczyńskiej, od momentu jego powstania, stał się nie tylko centrum życia duchowego, ale również miejscem, wokół którego skupiała się lokalna społeczność, tworząc silne więzi i tradycje.