Parafia Biecz św. Anny. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Kościół Klasztorny Ojców Franciszkanów (Reformatów) pod wezwaniem św. Anny w Bieczu stanowi znaczący przykład architektury barokowej, wzniesiony w latach 1641-1650 na fundamentach dawnego zamku. Jego powstanie zawdzięcza się hojności Jana Wielopolskiego, wojewody krakowskiego i kasztelana bieckiego, który uważał budowę tego miejsca kultu za swój osobisty wkład w rozwój duchowy regionu.

Konsekracja kościoła, dokonana przez biskupa M. Oborskiego 16 września 1663 roku, była ważnym momentem, podkreślającym znaczenie tego miejsca dla lokalnej wspólnoty. Kościół, wykonany z kamienia i cegły, otynkowany i pokryty blachą, jest przykładem typowego kościoła reformackiego. Jego jednonawowa struktura z węższym, półkolisto zamkniętym prezbiterium oraz wnętrze sklepione kolebkowo z lunetami, urozmaicone pilastrowo-ramowymi podziałami, świadczą o wysokim kunszcie architektonicznym tamtych czasów.

Dachy siodłowe kościoła, zwieńczone wieżyczką na sygnaturkę o kulistej formie z latarnią, nadają budowli charakterystyczny dla epoki baroku wygląd. Wnętrze kościoła jest równie imponujące, z oratorium zakonnym wydzielonym za ołtarzem głównym oraz zakrystią, która stanowi część przylegającego do kościoła klasztoru.

Ołtarz główny kościoła, wraz z sześcioma bocznymi, stanowi doskonały przykład barokowej sztuki sakralnej z drugiej połowy XVII wieku. Centralnym elementem ołtarza głównego jest rzeźbiona grupa „Ukrzyżowania”, a w ołtarzach bocznych znajdują się późno-barokowe obrazy oraz rzeźba Matki Bożej w stroju szlacheckim z przełomu XVI wieku, przedstawiająca Matkę Bożą Anielską – te elementy świadczą o bogatym dziedzictwie artystycznym tego miejsca.

Sam klasztor, wybudowany równolegle z kościołem w latach 1645-1663, reprezentuje skromne cechy baroku, co podkreśla jego funkcję zakonną i ascetyczny charakter. Przez wieki, kościół i klasztor św. Anny służyły jako duchowe centrum dla zakonników i lokalnej społeczności.

1 września 1999 roku, biskup Kazimierz Górny erygował przy tym kościele nową parafię, która powstała w wyniku podziału parafii Bożego Ciała w Bieczu. To wydarzenie otworzyło nowy rozdział w historii kościoła i klasztoru, pozwalając na dalsze rozszerzenie ich duchowego wpływu na okolicę. Kościół i Klasztor św. Anny w Bieczu nie tylko są świadectwem bogatej historii miasta, ale również stanowią znaczący przykład barokowej architektury i sztuki sakralnej. Ich zachowanie i pielęgnacja jest ważnym zadaniem, które pozwala przekazać to dziedzictwo przyszłym pokoleniom.