Charakteryzujący się dominującą bryłą korpusu nawowego, kościół jest cennym świadectwem rzemiosła i stylu swojej epoki. Wpisany do rejestru zabytków w 1992 roku, jest integralną częścią podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej, co podkreśla jego znaczenie kulturowe i historyczne.

Przez lata, świątynia przeszła przez różne okresy, w tym gruntowny remont w 1856 roku, kiedy to wnętrze otrzymało neobarokowy wystrój malarski. Uszkodzenia, których doznał w czasie I i II wojny światowej, świadczyły o trudnych czasach, przez które musiał przejść. W 1956 roku, aby zapewnić lepszą ochronę, kościół został pokryty blachą. Z biegiem lat, po wybudowaniu nowego kościoła w 1961 roku, stare świątynie opuszczono, co doprowadziło do jej stopniowego niszczenia.

Jednak od roku 2000 podjęto działania mające na celu przywrócenie kościołowi jego pierwotnego blasku. Remont obejmował między innymi wymianę podwalin, belki, podniesienie podłogi oraz ponowne pokrycie dachu gontem, co miało na celu nie tylko odnowienie, ale i zachowanie oryginalnego wyglądu kościoła. Lata 2008–2010 przyniosły restaurację wnętrza, dzięki czemu kościół św. Katarzyny w Bachórcu ponownie mógł zachwycać swoją urodą i historią, będąc cennym zabytkiem i świadectwem przeszłości dla przyszłych pokoleń.